Facendo o Camiño, Lectoriño atopouse cun afiador que estaba a facer o seu traballo. Chamoulle a atención porque non era un afiador convencional, este tiña unha característica especial: facía maxia. Seguiuno ata o albergue e alí puido comprobar máis de preto todas as marabillas que era capaz de facer. Gustoulle tanto que lle pediu, a través da ANPA do colexio, que visitase ás nenas e aos nenos de San Tomé e lles contase todas esas historias que leva ás súas costas acompañadas de espectaculares feitizos máxicos con outro ingrediente fundamental: o humor.
En definitiva, Teto, que así se chamaba, fíxonos pasar unha mañá estupenda.
No hay comentarios:
Publicar un comentario