A Carapuchiña Vermella

 Cantas Carapuchiñas hai? Unha soa?. Disque non. A primeira Carapuchiña escribiuna un francés chamado Perrault  en 1697 e parécese á que nós coñecemos -a dos irmáns Grimm- pero non é a mesma. A versión orixinal fala dunha nena, dunha nai, dunha avoa e dun lobo, pero o remate non é igual: nesta a Carapuchiña é engulida e dixerida polo lobo. Aquí a tendes:

Carapuchiña era unha nena que quería moito á súa avoíña, e a nai deulle unha cesta chea de comida para que levase a merenda á avoíña, que vivía nunha casa no bosque.
A nai advertiulle que mentres estivese no bosque non se apartase do camiño, e que non se entretivese. Carapuchiña , obediente, foise a casa da avoíña facendo como lle dixo a súa nai.
Cando xa estaba no bosque, atopouse co lobo, quen lle preguntou cara a onde ía. Carapuchiña contestoulle que a casa da súa avoíña, que estaba enferma, a levarlle unha merenda; e díxolle todo o que levaba na cesta.
Entón o lobo retou a Caperucita a correr unha carreira cara á anciá. Díxolle que había dous camiños, un longo e un curto. Afirmoulle a Carapuchiña que deixaría que ela tomase o curto e que el tomaría o longo, pero o moi astuto ensínolle os camiños ao revés e nena, sen sabelo, tomou o camiño longo. O lobo, que obviamente chegou antes á casa da avoíña, fíxose pasar por Carapuchiña xa ante a porta. A avoíña díxolle que pasase, que a porta estaba aberta. O lobo entrou, comeu á avoa dun só bocado, púxo a roupa para facerse pasar por ela e meteuse na cama a esperar a Carapuchiña . Mentres, Carapuchiña , esquecendo o que lle dixo a súa nai, aínda estaba no bosque recollendo flores polo camiño longo.
Cando chegou Carapuchiña a casa da avoíña, chamou á porta e oiu que lle dicían que abrise a porta e entrase. Así o fixo e, xa dentro, empezou a falar con quen cría que era a avoíña, pero que era o lobo. Este díxolle que se metese con "ela" na cama para darse calor, e así sería.
C - Que ollos máis grandes tes!
L - Para verte mellor!
C - Que orellas máis grandes tes!
L - Para oirte mellor!
C - E que dentes máis grandes tes!.
L - Para comerte mellor!

[A partir de aquí é cando se dan as diferenzas máis importantes entre as versións antigas máis difundidas
E dicindo estas palabras, este lobo malo abalanzouse sobre Caperucita Vermella e comeuna.

E como Rodari nos dixo que, entre outras moitas cousas, podemos imaxinarnos outras historias, outros finais, outras épocas.... acordamos comezar polo máis coñecido: A Carapuchiña Vermella. Así, os profesores, e profesoras, decidimos escribir tamén as nosas versións. Recollemos a Rodadi,  Roald Dahl e  Gabriela Mistral pero tamén a de Laura, Blanca, Victor, Elena, Mon e algunha que outra anónima -pero moi bonitas. Mentres, esperamos polas vosas.

     A Carapuchiña da profe Elena de infantil

             Unha versión do profe Mon en pictogramas

   O profe Victor sorprendeunos coa Carpuchiña con Burka

  Esta non entraba nun panel e puxémola en libro grande....que tamén é do profe Mon

O libro por dentro .

  A profe Laura deixounos esta Carapuchiña cor café. Unha historia real que lle pasou a súa nai

     Blanca escríbenos unha Carapuchiña moderna que chatea co lobo

      Esta é a de Rodari. Os máis pequenos escachan a risa con ela.

   Un cantar de cego, escrito e ilustrado por.... Mon?. Pois claro. Agora quédanos que as cantoras de San Tomé a canten. Estanlle buscando a melodía.

 Neste caso temos a versión do lobo. Parece ser que non era tan malo e Carapuchiña xunto coa avoa non eran tan boas.

             A versión de Roald Dahl deu pé a que naceran unhas cantas Carapuchiñas en verso

Ben. Outro día publicaremos as que faltan: as Carapuchiñas en acrósticos, as enigmáticas, as do pobo común... pero sobre todo, esperamos as vosas.